365 dagen succesvol
Ook begon ik op 1 januari 2019 met een speciaal zelfontwikkelingsprogramma. Bij de GGZ zou ik voorlopig nog niet kunnen starten, dus ging ik zelf maar op zoek naar andere manieren van hulp. Mijn ouders waren bij een evenement van 365 dagen succesvol geweest en kwamen vol enthousiasme terug, met de vraag of het jaarprogramma dat ze aanbieden niets voor mij zou zijn. In dit programma ontdek, leer en werk je in 13 stappen verspreid over een jaar aan je persoonlijke doelen en dromen. Juist omdat het programma inhield dat je iedere dag een opdracht moest maken, soms groot, soms klein, sprak het mij aan. Niet eens in de week of twee weken een uur kletsen bij een therapeut, maar echt iedere dag met jezelf bezig zijn. Daarnaast waren er live-weekenden waarin je met alle deelnemers van het programma samenkwam. Toch was de twijfel om deel te nemen groot, want het kostte flink veel geld en de opdrachten zou je in een app moeten maken. Zou ik dat wel fijn vinden en vooral, zou dat wel effect hebben? Een heel open en kwetsbaar gesprek met een van de medewerkers en tevens oud-deelnemer van 365 dagen succesvol gaf me de doorslag om mee te doen.
2019: een jaar vol overwinningen
De combinatie van de antidepressiva en het jaarprogramma hebben ervoor gezorgd dat ik in 2019 enorme stappen heb gezet, stappen die ik van tevoren nooit had kunnen bedenken of überhaupt durven dromen. Eén van de overwinningen was de groepsreis van twee weken naar Portugal met allemaal onbekende leeftijdsgenoten. Op pad met een backpack, slapen in hostels, nul privacy en je overgeven aan een groep wildvreemden. Doodeng vond ik het allemaal, maar ik heb het wel gedaan en daar heb ik geen seconde spijt van.
Een ander hoogtepunt was mijn deelname aan de Nationale DenkTank 2019. Met 19 andere super enthousiaste en gemotiveerde (afgestudeerde) master-studenten heb ik bijna een half jaar gewerkt aan een maatschappelijk probleem. Ik heb allerlei leerzame trainingen gevolgd, interessante mensen ontmoet, gave evenementen bezocht, onvergetelijke presentaties gegeven en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar nog veel belangrijker, ik ben zelf enorm gegroeid in die periode. Iedere dag werd ik uitgedaagd, in de positieve zin. Iedere dag leerde ik iets nieuws, over mezelf, over een ander, over het thema. Ook verhuizen naar Amsterdam en de vriendschappen die ik met mijn mede-denktankers heb gesloten waren fantastisch en zijn onvergetelijke onderdelen van het DenkTank-avontuur.
En op de valreep van 2019 kwam er nog meer mooi nieuws: ik was aangenomen voor mijn eerste fulltime “grote mensen” baan. Met het kantoor midden in Amsterdam betekende dit dat ik de grote stad voorlopig nog even niet ging verlaten.
Achter mijn muurtje vandaan
Maar de allergrootste overwinning van 2019 is toch wel dat ik in mezelf ben gaan geloven en mezelf ben gaan laten zien. De angst om afgewezen te worden had er altijd voor gezorgd dat ik veilig achter mijn eigen muurtje bleef, me niet kwetsbaar durfde op te stellen en echte verbindingen uit de weg ging. Maar doordat ik zelfverzekerder werd, meer ging geloven in mezelf en de behoefte aan vriendschappen en een relatie groeide, durfde ik steeds meer achter mijn muurtje vandaan te komen. Ik liet mezelf zien én werd gezien. Dit leidde niet tot pijn en verdriet, zoals ik mezelf jaren had wijsgemaakt en waar ik mezelf tegen had beschermd door in mijn eetstoornis te vluchten. Het zorgde juist voor plezier, lol, avontuur en energie. Het zorgde ervoor dat ik weer ging stralen. Het gevoel dat er mensen zijn die om je geven, die je waarderen, die je zien staan, en dan niet alleen je ouders en je familie, maar ook leeftijdsgenoten, was en is een gevoel dat ik echt nooit meer van mezelf wil afnemen. Ik was het uiteindelijk die dat gevoel in de weg stond, mezelf niet gunde, niet toeliet. Maar daardoor was ik ook de enige die dat kon veranderen én heeft veranderd.
Hoe gaat het nu?
In mijn verhaal lijkt mijn eetstoornis soms ver weg of zelfs afwezig, maar ondertussen was die er altijd en overal, en nog steeds is mijn eetstoornis niet helemaal weg. Misschien zal die ook wel nooit helemaal verdwijnen. Op momenten dat ik stress heb of niet lekker in mijn vel zit, is minder eten al snel een soort automatisme waar ik in schiet. Gedachtes over eten en niet eten poppen dan weer op.
Ik kom nu nog ongeveer één keer per maand bij Marjolein. Samen met haar werk ik toe naar een gezond gewicht. Ik kan echt weer heel erg genieten van lekker eten en de paniek zoals ik die jaren heb gevoeld als we uit eten gingen of iets opeens anders liep qua eten dan ik had bedacht, heb ik niet meer. Maar ergens is er nog wel een stukje angst om aan te komen, wat ervoor zorgt dat ik alles redelijk gecontroleerd houd qua eten. Ik heb momenten dat mijn eetstoornis echt helemaal weg is en ik totaal niet nadenk over wat ik eet en drink. Maar meestal denk ik hier toch wel over na en zorg ik dat dit allemaal past binnen mijn eetschema. Als ik een gezond gewicht heb is dat misschien ook helemaal niet zo erg. Veel mensen hebben bepaalde eetgewoonten en eten bijvoorbeeld iedere dag hetzelfde ontbijt. Ook is zorgen voor een stabiel gewicht niet erg (als ik een gezond gewicht heb bereikt natuurlijk), want overgewicht krijgen is ook niet gezond. Het gaat er nu alleen om dat mijn gewicht nog niet gezond is. Ik voel me vaak erg moe en dit kan heel goed met mijn ondergewicht te maken hebben. Ik ben 24 jaar en wil volop in het leven staan, leuke dingen doen en genieten. Dit is de motivatie waaraan ik vasthoud wanneer die stomme eetstoornis toch weer oppopt.
Ik ben er nog niet, maar ik heb er alle vertrouwen in dat ik er ga komen. Ik ben een doorzetter en heb naast hele lieve vrienden en familie ook de ondersteuning van Marjolein die me helpt te komen waar ik wil komen. Met mijn afgeronde master Nutrition and Health en na al die jaren therapie weet ik meer dan genoeg over gezond eten, maar het zelf in de praktijk brengen is toch echt nog wel een ander verhaal. Dan is het juist heel fijn om met Marjolein te kunnen overleggen en met haar bepaalde dingen te kunnen afstemmen. Hulp van iemand met veel ervaring en die weet waar ze het over heeft geeft mij het vertrouwen dat ik zelf soms nog mis. Vertrouwen én het duwtje in de rug die ik op bepaalde momenten mis om net dat stapje extra te zetten voor een gezond gewicht.
Liefs Pascalle