Er is niets vervelender dan dat je kinderen niet willen eten. Dat weet ik nu ook helaas uit ervaring. Echt jammer is het als het niet gezellig aan tafel is.

Vanaf de eerste hapjes heb ik altijd alles zelf gemaakt. En allebei mijn 2 jongens smulden ervan. Het maakte niet uit wat ik klaar zette… worteltjes, witlof, boontjes, bloemkool, broccoli, pasta, rijst en ga zo maar door! Totdat die vervelende tandjes door gaan komen. Laten mijn kinderen daar nou precies heel veel last van hebben. Ik weet zelf nog steeds niet goed hoe het komt dat kinderen dan niet willen eten, maar 1 ding is zo: eten is dan niet fijn! Daar moet ik dan wel bij zeggen dat het vlagen zijn… Maar goed, toch wil je dat je kinderen gewoon goed mee eten. Ten eerste omdat je zelf je best hebt gedaan om een lekkere maaltijd op tafel te zetten, ten tweede dat je wilt dat ze gezond eten, ten derde dat je geen zin hebt om ’s nachts wakker te worden van kinderen met honger (wat overigens eigenlijk nooit gebeurd) en ten vierde omdat ik diëtist ben en daarom weet hoe het allemaal zou moeten. Nou, niet dus! Je hoeft je daarom echt niet te schamen als jouw kind ook niet zo goed wilt eten.

Tja, wat is nu het beste advies? Ik ben inmiddels wel een specialist op dat gebied en adviseer in de praktijk daarom ook andere ouders van kinderen die niet willen eten. Gedrag speelt daar ook vaak een belangrijke rol bij. Kinderen vragen toch vaak aandacht wanneer ze zeggen: “dat lust ik niet” of “ik wil niet eten” en “ik heb geen honger”. En negeren werkt dat het beste, maar weet je hoe moeilijk dat is als ouder?

Ik ben er wel achter gekomen dat kinderen duidelijkheid nodig hebben en dat je goed uit moet leggen wat er van ze verwacht wordt. Dat betekent misschien soms wel eens dat je even streng moet zijn. Maar iedereen doet dit op z’n eigen manier. Inmiddels eet mijn oudste zoontje (bijna 3 jaar) alles met ons mee. Bijna altijd eet hij smakelijk. Soms wat minder, maar ach… wij vinden zelf toch ook niet alles altijd lekker? Mijn jongste zoontje (net 1 jaar) zit middenin het traject van tanden krijgen en heeft soms wat moeite met de maaltijd. Bovendien merk ik dat hij snel vol zit. Z’n bordje leeg eten hoeft van mij dus niet (is overigens niet goed ook om je kind te dwingen, want kinderen moeten leren naar hun gevoel te luisteren). Gelukkig eet hij wel gewoon met de pot mee en eet hij misschien niet de hoeveelheid die ik graag zou willen, maar hij proeft het in elk geval wel en dat vind ik het allerbelangrijkste. “Ouders beslissen wat er wordt gegeten en het kind hoeveel er wordt gegeten”, wordt er altijd gezegd. Maar je kunt dit spelende wijs natuurlijk wel een beetje sturen. Bij ons thuis is het gezellig aan tafel en wordt er uitgebreid geklapt na de maaltijd als wij vinden dat ze hun best hebben gedaan. En wat is er nou leuker dan dat je kind trots op zichzelf is wanneer papa, mama en broerlief voor hem klappen?

SAMSUNG CSC

Zou je ook graag wat tips willen krijgen om de gezelligheid weer terug te krijgen aan tafel? Ik help je er graag bij. Wellicht wordt de warme maaltijd met een paar kleine tips een stuk leuker!

Monique